Δεν θέλω να ψάξω το λεξικό γιατί όλοι έχουμε τη δική μας ερμηνεία για το πραγματικό περιεχόμενο της λέξης Αξιοπρέπεια. Άλλωστε, στην εποχή που ζούμε στην Ελλάδα, ακόμη και ο κ. Μπαμπινιώτης θα έπρεπε να ξανασκεφθεί μία αναθεώρηση του Λεξικού που μας χάρισε προ ολίγων ετών. Τόσες πολλές έννοιες έχουν παραφθαρεί, άλλες έχουν αποκτήσει μικρότερη σημασία και τώρα αναζητούμε το δικό μας Aldous Huxley. Ήδη η κα Μπέτι Μπαζιάνα προτείνει νέα ερμηνεία για τη λέξη Εξουσία σε αναφορά με την Κυβέρνηση.
Είδα προχθές τα αποτελέσματα του ΕΡΓΑΝΗ 2017, μάλιστα, σε εφημερίδα του «αστικού χώρου». Αν ήμουν Επιχειρηματίας, Εργοδότης θα αγαπούσα τον κ. Τσίπρα. Προσέξτε, μιλώ για αυτούς που έχουν ήδη Επιχειρήσεις, όχι για κάποιον που θέλει να γίνει Επιχειρηματίας. Η διαφορά είναι …τεράστια. Οι πρώτοι ως εργοδότες …ευημερούν. Οι άλλοι δεν θα γίνουν ποτέ. Με μία «Αριστερή» Κυβέρνηση, οι Εργοδότες, σήμερα, κάνουν πάρτι, έστω, σιωπηρά. Οι υπόλοιποι, μεταναστεύουν ή ψάχνουν για «εκ περιτροπής» απασχόληση.
Η μεγαλύτερη κατηγορία μισθωτών με πλήρη απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα σήμερα εισπράττει λιγότερα από €1.000 μεικτά το μήνα. Το ένα τέταρτο σχεδόν των εργαζομένων δουλεύει με μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση για πολύ λιγότερα. Η Εργασία στην Ελλάδα έχει φτηνύνει αφόρητα. Στην Ελλάδα, στην ιστορική μάχη Εργασίας – Κεφαλαίου η … μάχη κρίθηκε, ακριβώς όπως μας περιγράφει ο Τομάς Πικεττί.
Την ίδια στιγμή, οι εργοδότες πουλούν σε μία αγορά Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια όπου οι τιμές ανεβαίνουν ανάλογα με το εισόδημα και σίγουρα είναι ψηλότερες από ότι πριν την Κρίση. Ο Ξενοδόχος πουλάει πιο ακριβά και αυτό που πουλάει του κοστίζει πολύ λιγότερο. Όσες εταιρείες δουλεύουν σωστά, άντεξαν στην Κρίση, εξάγουν το προϊόν τους και βγάζουν περισσότερα κέρδη από ότι πριν από την Κρίση. Και μιλώ για τα πραγματικά, όχι για όσα κέρδη «φαίνονται» εδώ.
Σε μία άλλη στήλη της ίδιας εφημερίδας, αναφερόμενη στον κ. Τσίπρα, υπάρχει η φράση «και τον στηρίζει η Οικονομική Ελίτ της χώρας». Μα, συγνώμη. Γιατί να μην στηρίζει ο Επιχειρηματίας αυτόν που του εξασφαλίζει κόστος εργασίας Βουλγαρίας με τιμές … Ευρώπης, ακόμη και Αμερικής;; Φυσικά ο κ. Τσίπρας είναι το αγαπημένο παιδί των οικονομικών ελίτ, έστω και στα κρυφά. Η ΝΔ ας το …ψάξει αυτό.
Δεν τους νοιάζει το απώτερο μέλλον. Ο δικός τους ορίζοντας είναι κοντινός, όσο φτάνουν. Στο κάτω-κάτω, τί έκαναν οι μελλοντικές γενεές γι’ αυτούς;; Περνάμε καλά, και αν δούμε τα σκούρα, πουλάμε, τώρα που οι αξίες φτάσανε στον πάτο σε σχέση με τις ξένες. Και λεφτά, να φαν και οι κότες. Τριάντα τρις και βάλε είναι «παρκαρισμένα» εκεί που δεν τα φτάνει κανείς. Μαζί και των δικών μας. Αυτοί μόνο ένα πράγμα δεν θέλουν. Φασαρίες. Και ο Αλέξης, καλό παιδί είναι, θα το φροντίσει.
Η Ελλάδα του 2018 είναι πολύ διαφορετική από την Ελλάδα του 2008 και του 1998. Όσοι γεννήθηκαν πριν από 30 χρόνια, σήμερα έχουν παιδιά που δεν θα ζήσουν στην ίδια κοινωνία με τους γονείς τους. Αμφιβάλλω αν ως γονείς έχουν καθαρή εικόνα για το τί θα λένε στα παιδιά τους. Αλλά, ως πραγματικοί …Αστοί, σίγουρα θα τους έχουν εξηγήσει το πραγματικό νόημα της λέξης …Αξιοπρέπεια. Ίσως, όχι όπως το μάθανε από τους γονείς τους, αλλά έχει αλλάξει και ο κόσμος. Δεν είναι έτσι;;