Φτιάχνεις ένα ψηφοδέλτιο με “νέους” και “καταξιωμένους”, “ανεξάρτητους” από τα κόμματα, ακόμη κι αν είσαι βουλευτής ή ευρωβουλευτής κάποιου κόμματος, δηλώνεις με στόμφο ότι κατέθεσες την κομματική σου ταυτότητα, μετά δηλώνεις ότι είσαι κεντρο-κάτι, συντάσσεις ένα πρόγραμμα από αφάνταστες κοινοτυπίες του τύπου “όλοι πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι”, “καλύτερα πλούσιοι και υγιείς παρά φτωχοί και άρρωστοι”, “να γίνει αναδιανομή του πλούτου”, “να ασχοληθούμε με τα προβλήματα όλων των κατοίκων του…” χωρίς συγκεκριμένα μέτρα και προτάσεις.
Μερικές φορές υπάρχουν και κοστολογημένα μέτρα, με απαίτηση να τα πληρώσει κάποιος άλλος. Και εγώ θέλω ένα καινούργιο αυτοκίνητο ή να ανανεώσω τα έπιπλα του σπιτιού μου. Έχω κάνει και σχέδιο. Το βασικό μου πρόβλημα σε αυτό το κοστολογημένο πλάνο είναι ότι δεν έχω λεφτά. Αν μου τα πληρώσει κάποιος άλλος, όλα μπορούν να υλοποιηθούν.
Έτσι τα κόμματα δεν υπάρχουν στις εκλογές! Υπάρχουν καινούργια που χάνονται την επόμενη μέρα. Δεν συμβαίνει με όλα. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν κομματικούς υποψήφιους. Περισσότερο το ΚΚΕ και λιγότερο ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει εξωκομματικά μέλη στην Κεντρική Επιτροπή του! Και οι δύο επαναλαμβάνουν τη γενική θεώρηση. Θα ευτυχήσουμε με τη Δευτέρα Παρουσία. Για τους μεν αυτό θα γίνει, όταν “ο λαός πάρει την εξουσία”, για τους άλλους “όταν μας ξαναδίνουν δανεικά να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε”. Είτε δήμοι είτε περιφέρειες ή κράτος το αίτημα είναι το ίδιο. Να πάρει ο λαός την εξουσία (τι θα την κάνει θα δούμε) ή να μας δίνουν ξανά δανεικά, που να γίνουν και αγύριστα. Απλά πράγματα. Τα άλλα κόμματα δεν παράγουν τοπική πολιτική συνδεδεμένη με περιφερειακή και εθνική πολιτική και κρύβονται πίσω από πρόσωπα -πολλές φορές ικανά και διαθέσιμα- που τα περισσότερα αναπαράγουν κοινοτυπίες και με μεταξύ τους αντιπαραθέσεις στο γυαλί διεκδικούν. Θα ευτυχήσει και θα αναπτυχθεί ο τάδε δήμος, η δείνα περιφέρεια με ένα πρόγραμμα που περιέχει έργα που θα πληρώσει το κράτος ή η Ε.Ε.
Έτσι θα πορευτούμε. Η μόνη ή από τις ελάχιστες χώρες όπου απαγορεύεται να κατέβουν κόμματα στις εκλογές της αυτοδιοίκησης! Σε όλες τις άλλες κατεβαίνουν τα κόμματα. Με μία ενιαία πολιτική για τη συνολική διαχείριση του κράτους, που είναι ενιαίο. Που χρειάζεται κατανομή πόρων και αρμοδιοτήτων μεταξύ των επιπέδων διοίκησης. Σε εμάς ο δήμος ζητά από την περιφέρεια, η περιφέρεια από το κράτος και το κράτος από την Ε.Ε. Και εμείς; Εμείς δυστυχώς δεν καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά γίνονται με τα δικά μας λεφτά. Θα ωριμάσει το κομματικό σύστημα; Πολύ αμφιβάλλω. Άντε, καλή επιτυχία σε όλους και όλες. Και καλή Ανάσταση…